Interpretacje Interpretacji

Dzieci mi kupiły płyty na dzień ojca. Jedna z nich Różewicz — Interpretacje. Wybrana ze względu na okładkę. Tacie się spodoba. Tacie się spodobała.

To idealny koncept, by się tacie, czyli mi spodobało. Świetna okładka, genialne teksty, nietypowy pomysł, perfekcja producencka, eksperymenty formalne, brutalistyczna muzyka oraz minimalistyczna walka między dobrem a złem, pięknem a brzydotą. Bity mocno winylowe jak z Endroducing DJ Shadowa. Gdzieś w tle Cinematic Orchestra. Klimaty momentami jak z najlepszych produkcji lat 80-tych zeszłego tysiąclecia. Jak z Aya R.L. – muzyka mroczna gdzie trzeba, przejmująca gdy trzeba. Stonowana. Napisana do wierszy, a nie przy okazji wierszy. Już za to szacunek się należy.

Poezja Różewicza nie została na tej płycie zgwałcona, nawet jeśli zmiany w tekstach były drastyczne. Mam wrażenie, że jej autor by się ucieszył, narodzony-na-nowo. Wojskowe rytmy, upiorne marszowe klimaty, które moim zdaniem idealnie wbijają się w istotę twórczości Różewicza. A na nich rozpięte odwieczne pytania o Boga. Skąd On i czy On.

A do tego wszystkiego delikatna nuta jazzowego szaleństwa. Kupuję ten koncept w całości. Zimna, potężna, codzienna wojna zaklęta w żelaznych i matematycznych bitach oraz mocnych bębnach, a w treści wielka poezja, a do całości dodana odrobina jazzowego piękna. Definicja tego, dla czego i dlaczego warto żyć. Świadomość. Coś w rodzaju życia.

Coś w rodzaju nicości.

Nic jest w nas.

Tadeusz Różewicz: “Wiedza”

Nic nigdy nie zostanie
wytłumaczone
nic wyrównane
nic wynagrodzone

nic nigdy

czas niczego nie uleczy
rany nie zabliźnią się
słowo nie wejdzie
na miejsce słowa

groby nie zarosną trawą
umarli umrą
i nie zmartchwywstaną

świat się nie skończy

poezja powlecze się dalej
w stronę Arkadii
albo w stronę drugą

Muzyka ściśniętego gardła do poezji ściśniętego gardła. Moja ocena może być tylko jedna.

Sokół / Hades / Sampler Orchestra: Różewicz – Interpretacje (5/5)