Obywatelu, to nie dyskoteka
Czekałem na transport na stacji metra Centrum, kiedy dość niespodziewanie zaczepił mnie pewien plakat.
– Obywatelu, to nie dyskoteka – zagaił spokojnie (bez wykrzykników), ale tonem poważnym (czcionką typu bold w barwach narodowych, na czarnym tle).
Zaintrygowany podszedłem bliżej i wówczas przemówił do mnie tymi słowami:
Muzykę publicznie prezentowano w kościołach i klasztorach oraz na zamkniętych pokazach aż do pierwszych publicznych otwartych koncertów, które odbyły się w Londynie w XVII wieku.
Pierwszy koncert rockowy odbył się 21 marca 1952 roku w Cleveland w Ohio, wykonany przez zespół Moondog Coronation Ball.
Niezależnie czy dotyczy to sfery sacrum czy profanum – lepiej pójść na Torwar lub do Opery Narodowej, niż słuchać muzyki w komunikacji miejskiej. Cisza też jest muzyką.
Pomyśl o innych, nie jesteś tu sam.
Pomyślałem. O innych i o sobie. Dość gwałtownie. Po chwili jednak opanowałem emocje, wyjąłem słuchawki i tym razem przemówił do mnie Zack de la Rocha utworem Bombtrack:
Ughh! Hej ty! To jest kolejny bombowy kawałek… ughh!
Hej ty! To jest właśnie kolejny bombowy kawałek… yeahh.
Zaczynamy na raz, dwa, trzy i…
To jest jeszcze jeden bombowy kawałek,
A frajerzy myślą, że mogą to wyciszyć (…)
– Odpowiedni kawałek, w odpowiednim miejscu i momencie – pomyślałem po raz drugi i odjechałem.
Utwór Bombtrack otwiera płytę Rage Against the Machine 
(5/5) (matko, to już 20 lat!) zespołu Rage Against The Machine.
5 komentarzy to “Obywatelu, to nie dyskoteka”
Leave a Reply
(11), dOMO (3), elvis (50), grafomAnka (4), gRamofan (45), pan mro (3), spirydion (21), tenpawlak (101), Tomasz-Jerzy Tumidajewicz (1), totem (76), totem / pan mro (2)
zastanawia mnie ta reklama Torwaru, bo kiedys slyszalem ze tam bylo nienajlepiej z naglosnieniem… czy to juz dawne dzieje i dzis jest inaczej?:)
Zack dlatego spiewa „Bombtrack” bo u nich w L.A. nikt przeciez nie jezdzi publicznym transportem! jest przyzwyczajony do podrozowania swoją wlasną bryką albo bryką kumpla wiec latwo mu mowic (skandowac)!
gdyby dorastał w polskim miescie i spedzil pol zycia w autobusach na pewno mialby wieksze wyczucie a tak cala jego empatia zostala skanalizowana na „walke z systemem”…ech…
Co prawda, to prawda z tym L.A.
Ale w takim Londku udało mi się spotkać w metrze braci Greenwood z Radiohead, i to dwukrotnie, mimo że byłem byłem tam zaledwie przez tydzień. Jeden nawet słuchał bezczelnie muzyki, mimo że europejczyk…
miales niezla srednią! ja tam przez pare lat akurat w metrze (i innych srodkach transportu) nikogo takiego nie widzialem…
hmm co do Radiohead – tak sie konczy jak czlowiek za mlodu podczas tras nie robi burdelu w hotelach i nie wyrzuca telewizorow przez okno…potem musi odreagowac robiąc halas w wagonie i szkodząc innym:)
a ja tam jeździłem po L.A. autobusami i jedną linią metra, da się, można, widziałem też tam kilka osób, a skoro już się chwalimy jacy to światowi jesteśmy to dopowiem, że w Londynie też byłem, Beatlesów w undergroundzie nie spotkałem…
Bo Beatlesi jeżdżą metrem w Liverpoolu. W zeszłym tygodniu widziałem tam Lennona.
Poza tym, bez jaj, w dzisiejszych czasach bywać w Londku, to jak bywać w Kutnie, albo Żyrardowie. Co innego jeździć do L.A., i to metrem…